XLIV Renascentia studia antiquitatis
Tehtävä 1
1 |
Tota familia Thomae Mori litterarum perita erat. |
2 |
Erasmus itinera in Angliam saepe faciebat simulque domum amici visitabat. |
3 |
Viri illi doctissimi de variis rebus magno cum studio colloquebantur. |
4 |
Interdum etiam iocose cavillari solebant. |
5 |
Titulus clarissimi operis Erasmi ex nomine Mori fictus est. |
6 |
Encomium Moriae anno p.Chr.n. millesimo quingentesimo undevicesimo in lucem prolatum est et Thomae Moro dedicatum. |
7 |
”Hic liber multis gaudio erit.” |
8 |
”Idem ab amico meo libenter accipietur.” |
9 |
Multi homines hodie quoque huius generis iocis delectantur. |
10 |
Lectores etiam futuris temporibus lusum ingeniosum Erasmi probabunt. |
Tehtävä 2
1 |
”Claudiam non esse puellam omnium pulcherrimam!” |
2 |
”Eamne fidem fefellisse!” |
3 |
”Mene tibi morem gerere!” |
4 |
”Tellurem lagani similem esse!” |
5 |
”Orationem tuam non laudatam esse!” |
6 |
”Alteram partem non audiri!” |
Tehtävä 3
1 |
Agricola quidam in oppidum ire volebat, |
2 |
Filius eius parvus patrem rogavit, |
3 |
Agricola nonnisi unum habebat asinum, |
4 |
Itaque constitutum est inter eos, |
5 |
Sed in itinere pater mox fatigatus est, |
6 |
Obvius quidam a filio quaesivit, |
7 |
Tum filius ad pedes desiluit, |
8 |
At alius obvius patrem reprehendit, |
9 |
Ad haec pater: ”Vix obiurgari poterimus, |
1 d) 2 h) 3 e) 4 f) 5 a) 6 g) 7 i) 8 b) 9 c)
10 |
Sed maledixit illis philosophus quidam, |
11 |
”Nonne vos pudet”, inquit, ”ita agere, |
12 |
Cur asinum miserum male tractatis, |
13 |
Quo audito ambo ex asino descenderunt, |
14 |
Rursus occurrit quidam et quaesivit, |
15 |
Id unum agricolae iam supererat, |
16 |
Ita usque ad oppidum processerunt, |
17 |
”Ecce homines insani asinum portant, |
18 |
Sunt, qui quidlibet subire parati sint, |
Tehtävä 4
Cuidam homini nobili contigerat, ut in venatione gruem pinguissimam caperet. Quam cum domum attulisset, coquo suo mandavit, ut ex ea optimam sibi cenam pararet; vesperi nonnullos hospites ad se venturos. Hic avem dissectam igne torrere coepit. Iam iucundus ex ea odor emanabat, cum virgo in vicinitate habitans, cuius amore coquus captus erat, forte advenit eumque rogavit, ut alterum pedem gruis sibi daret. Negavit coquus id sibi licere. At illa, ut erat eius tractandi peritissima, exclamavit: ”Nisi mihi morem gesseris, a me numquam ea, quae petiveris, impetrabis!” Ita facile eum ad voluntatem suam perduxit.
Postea coquus, cum gruem in mensam portasset, a domino interrogatus, cur illa altero pede careret 5d), respondit: ”Grus, quod sciam, omnino non est avis bipes.” Obstupefactus dominus: ”Gruem non esse3a)avem bipedem?! Adeone me ignarum putas, ut quidlibet credam5e)?” Pergit coquus: ”Si vultis5c), vobis vivas grues monstrabo; quibus spectatis3b)concedetis me non falsa loqui3a).” Alter, quia5b) hospitibus praesentibus2a) cum coquo litigare nolebat5b), ”Cras ostendetur”, inquit, ”uter nostrum vere loquatur.”
I
Erään ylimyksen oli metsästysretkellään onnistunut pyydystää erittäin lihava kurki. Tuotuaan sen kotiin hän antoi kokilleen tehtäväksi valmistaa siitä hänelle maukas ateria; illalla näet hänen luokseen tulisi muutamia vieraita. Tämä paloitteli linnun ja alkoi paahtaa sitä tulella. Siitä levisi jo ihana tuoksu, kun muuan naapurissa asuva neitonen, johon kokki oli rakastunut, tuli sattumalta paikalle ja pyysi tätä antamaan hänelle kurjen toisen jalan. Kokki sanoi, ettei hänellä ollut siihen lupaa. Mutta tyttö, tottunut kun oli häntä käsittelemään, huudahti: ”Ellet tee niin kuin toivon, et saa minulta ikinä sitä mitä pyydät!” Näin hän helposti taivutti kokin tahtoonsa.
Kun kokki oli myöhemmin kantanut kurjen pöytään, isäntä kysyi häneltä, miksi linnulla ei ollut toista jalkaa. Kokki vastasi: ”Tietääkseni kurki ei ole lainkaan kaksijalkainen lintu.” Tyrmistyneenä isäntä sanoi: ”Kurkiko muka ei ole kaksijalkainen lintu?! Pidätkö minua niin tietämättömänä, että uskoisin mitä tahansa?” Kokki jatkoi: ”Jos tahdotte, näytän Teille eläviä kurkia. Niitä katseltuanne myönnätte, etten puhu perättömiä.” Koska isäntä ei vieraiden läsnäollessa halunnut riidellä kokin kanssa, hän sanoi: ”Huomenna selvitetään, kumpi meistä puhuu totta.”
Idem postridie prima luce4b) coquum2b) secum in ripam fluminis proficisci2b)iussit. Ibi haud paucas grues viderunt somno captas2c)ideoque singulis pedibus stantes3c). ”Aspicite illas grues!” inquit coquus. ”Nulli earum4a)duo sunt pedes.” Dominus autem magno clamore sublato3b)grues excitavit; quarum4a)unaquaeque, priusquam evolaret5a), alterum pedem demisit. ”Quidnam nunc dicis?”, inquit dominus. Tum coquus respondit: ”Confiteor me erravisse2b)”, inquit. ”Sine dubio hesterna quoque illa grus alterum pedem demisisset, si5c)eam clamore 4c) terruissetis5c).”
(Cf. Boccaccio, Decameron VI 4)
II
1 |
Mitä kokin oli määrä tehdä? |
2 |
Miksi kokki saattoi sanoa: ”Nulli earum duo sunt pedes.” |
3 |
Miten tilanne kuitenkin muuttui? Miksi? |
4 |
Miten kokki selvisi hankalasta tilanteesta? |
III
1 |
Teitittely. |
2 |
a) hospitibus praesentibus ablativus absolutus |
3 |
a) acc. cum inf. – Gruem … esse, me … loqui, me erravisse |
4 |
a) gen. partitivus – earum, quarum |
5 |
a) temporaalinen sivulause: priusquam evolaret / konjunktiivi, ehtimisen lisämerkitys |
Tehtävä 5
Ex auro atque argento non in communibus aulis modo, sed in privatis etiam domibus, matellas passim ac sordidissima quaeque vasaconficiunt. Ad haec catenas et crassas compedes, quibus cohercent servos; iisdem ex metallis operantur. Postremo quoscumque aliquod crimen infames facit, ab horum auribus anuli dependent aurei, digitos aurumcingit, aurea torques ambit collum, et caput denique auro vincitur. Ita omnibus curant modis, uti apud se aurum argentumque in ignominia sint, atque hoc pacto fit, ut haec metalla, quae ceterae gentes non minus fere dolenter ac viscera sua distrahi patiuntur, apud Utopienses, si semel omnia res postularetefferri, nemo sibi iacturam unius fecisse assis videretur.
Margaritas praeterea legunt inlitoribus, quin in rupibus quibusdam adamantes ac pyropos quoque; neque tamenquaerunt, sed oblatos casu perpoliunt. His ornantinfantulos, qui ut primis pueritiae annis talibus ornamentis gloriantur ac superbiunt, sic ubi plusculum accrevit aetatis, cum animadvertunt eiusmodi nugis non nisi pueros uti, nullo parentum monitu, sed suomet ipsorum pudore deponunt. Non aliter ac nostri pueri, cumgrandescunt, nuces, bullas et pupas abiciunt.
Kullasta ja hopeasta he yleisesti valmistavat yhteishallien ja yksityiskotienkin käyttöön yöastioita ja kaikenlaisia halpa-arvoisimpia astioita. Näistä samoista metalleista he valmistavat myös kahleet ja paksut jalkaraudat, joilla he sitovat orjansa. Ja erityisen pahamaineisilla rikollisilla riippuu korvissa kultarenkaat, sormissa on kultasormukset, kaulassa kultakäädyt ja päässä kultainen vanne. He koettavat siis kaikin tavoin saada kullan ja hopean siellä häpeälliseen valoon. Niinpä kun muissa maissa näistä metalleista luopuminen tekee ihmisille yhtä kipeää kuin jos heiltä kiskottaisiin pois sisukset, utopialaisista kukaan ei katsoisi menettäneensäpenniäkään, vaikka ne kaikki olisi joskus vaadittava heiltä pois.
He myös keräilevät helmiä rannoilta sekä vuorilta timantteja ja granaatteja. He eivät kuitenkaan varta vasten etsi niitä, mutta jos sattuvat löytämään, he kiillottavat ne ja koristavat niillä lapsensa. Pieninä lapset ovat näistä koristeista onnellisia ja ylpeitä, mutta kun he vähän isompina huomaavat, että noita joutavia helyjä käyttävät vain pikkulapset, he eivat enää kehtaa pitää niitä vaan jättävät ne ilman vanhempien kehotusta. Samoinhan meilläkin lapset kasvaessaan heittävät syrjään pähkinät, rihkamakorut ja nuket.
(Suom. Marja Itkonen-Kaila)
I
1 |
non in communibus aulis modo, sed in privatis etiam domibus |
2 |
catenas ... iisdem ex metallis operantur |
3 |
caput … auro vincitur |
4 |
curant ... uti ... aurum argentumque in ignominia sint |
5 |
non minus fere dolenter ac uiscera sua distrahi patiuntur |
6 |
ut ... nemo sibi iacturam unius fecisse assis videretur |
7 |
talibus ornamentis gloriantur, ac superbiunt |
8 |
animadvertunt eiusmodi nugis non nisi pueros uti |
II
1 |
valmistavat kaikenlaisia halpa-arvoisimpia astioita |
2 |
sormissa on kultasormukset |
3 |
vaikka ne kaikki olisi joskus vaadittava heiltä pois |
4 |
keräilevät helmiä rannoilta |
5 |
eivät kuitenkaan etsi |
6 |
koristavat niillä lapsensa |
7 |
ilman vanhempien kehotusta |
8 |
kasvaessaan heittävät syrjään rihkamakorut |