XXIX De iustitia
Exercitium A
1 |
Tum / Illo anno coniuratio contra rem publicam Romanam facta est. |
2 |
Eum ait natura perditissimum fuisse. |
3 |
Quia frustra consulatum petiverat. Hanc cladem aequo animo tolerare non potuit. |
4 |
Rem publicam evertere. |
5 |
Urbem Romam incendendam, aerarium diripiendum, consules interficiendos. |
6 |
Urbem vigiliis muniendam curavit. |
7 |
Quia se quoque in capitis periculo esse cognoverat. |
8 |
In templo Iovis Statoris. |
9 |
Gravissimis verbis eum accusavit. |
10 |
Non placuerunt. / Minime. |
11 |
Maledicta in eum coniecit. |
12 |
(Conclamantes) Catilinam hostem patriae vocabant. |
13 |
Ingenti furore affectus ex senatu se eiecit. |
14 |
In Etruriam profectus est(, ubi castra suorum collocaverat). |
15 |
Capti sunt et in carcerem coniecti. |
16 |
Nihil nisi ”Vixerunt” dixisse traditur. / ”Vixerunt” dicendo. |
17 |
Tum etiam Catilina occisus est (cum sociis suis contra exercitum Romanum pugnans). |
18 |
A civibus 'pater patriae' est appellatus. |
Exercitium B
In Catilinam
1 |
Quid proxima, quid superiore nocte egeris, ubi fueris, quos convocaveris, quid consilii ceperis, quem nostrum ignorare arbitraris? |
|
2 |
Multorum te etiam oculi et aures non sentientem, sicut adhuc fecerunt, speculabuntur atque custodient. |
|
3 |
O di immortales! Ubinam gentium sumus? quam rem publicam habemus? in qua urbe vivimus? |
|
4 |
Quae cum ita sint, Catilina, perge quo coepisti, egredere aliquando ex urbe; patent portae: proficiscere. |
|
5 |
Educ tecum etiam omnes tuos – si minus, quam plurimos; purga urbem. Magno me metu liberabis, dum modo inter me atque te murus intersit. |
|
6 |
Nobiscum versari iam diutius non potes: non feram, non patiar, non sinam. |